نویسندگان معتقداند سیاستهای جمعیتی ایران به دلیل تمرکز صرف بر آمار و مشوقهای مالی، بدون درک تحولات کیفی و زیستجهان نسلهای جدید، به بنبست رسیدهاند. آنان تأکید میکنند که برای خروج از این بحران، سیاستگذاریها باید از رویکرد کمی به سمت «زیستفهمی اجتماعی» حرکت کنند؛ یعنی با پذیرش تغییرات ارزشی نسلهای جدید، فعالسازی سرمایه انسانی زنان و ایجاد «امید به آینده»، بستری برای یک زندگی قابلزیست فراهم آورند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل